Korleis kommuniserer Sjømat Norge? Når vi dei vi bør nå?
Open. Ærleg. Ekte. Tre svært viktige stikkord, når Sjømat Norge for fyrste gong på over ti år fortel, gjennom reklame, kva og korleis vi driv havbruk. Det er alltid konstruktivt med kritikk. Ein skal i høgste grad lytte når kommunikatøren Jørgen Christiansen tek pennen fatt og skriv om vår nye kampanje her i iLaks. Denne gongen treff du derimot ikkje målet, Jørgen.
Les også: – Ta dere sammen
«Selv om vi har oppnådd mye, er det mye vi skal gjøre bedre» er vår nye kampanje der Elin-Tveit Sveen og Nina Grieg er frontfigurar. I reklamen ønskjer vi å vere svært tydeleg: Nei, vi er ikkje gode nok når det kjem til fiskehelse og fiskevelferd. Ja, vi ønskjer å bli betre. Det bør og folk flest i dette landet få vite noko om. Korleis når ein så ut til folk i dette landet? Eit av grepa er sjølvsagt reklame.
Reklame har vore nytta sidan tidenes morgon. Det kan vere effektivt, det kan bomme grovt. Tre gonger i mi tid, har vi brukt dette verkemiddelet. Det var så vidt vi fekk gjennomslag for å ta grep, med ei riksdekkande aviskampanje, «Kystperlen» i 2010. Havbruksnæringa var på langt nær vande med å drive med reklame.
Som Christiansen og skriv om, måtte vi gjere noko etter svært heftig kritikk og mykje negativ omtale, i 2009 (andre gong). Det som kom på skjermen var «Laks er viktig». Eg og var på møtet på Grand i 2011. Christiansen tek heilt feil når han seier at tanken var «berre å komme på tv.» Ingen kan kjøpe seg ut av eit dårleg omdøme, ein må fyrst gjere det rette, så kommunisere det heile. Saman med Sjømatrådet la vi ein strategi for heilheita i denne kampanjen. Målet var å etablere kor viktig laks var, hjå nordmenn flest. Vi ønskja å skape forståing, å vise at laksen binda landet saman.
For å forsterke det heile, ville vi snakke med folk. Vi arrangerte debattmøte, vi svara på alle lesarinnlegg, vi laga materiell, gjekk med buttons og vi inviterte inn det som kunne krype og gå av NGO. I tillegg byrja og næringa for alvor å sponse. Arctic Race i Nord-Norge, bryting, vektløfting, Bodø Glimt med laks.no på brystet og ikkje minst ein gigantisk VM-fest på sykkel i Bergen. 50.000 laksemåltid servert – til folket, som vi snakka med. Samstundes kommuniserte vi og miljøløftet. Den gong statsråd Lisbeth Berg-Hansen omtala det som: «Det er ikkje kvar dag ei næring ber om strengare krav til seg sjølv». Lukkast vi? Heilt ferske målingar, 13 år etter møtet på Grand, viser faktisk at 86 prosent av nordmenn framleis meiner at “Laks er viktig for Norge”.
Når vi no går på skjermen igjen, er det i høgste grad på tide. Ein må stille seg spørsmålet om Christiansen seriøst meiner at norsk havbruksnæring aldri skal bruke ei einaste krone på reklame? Skal vi ikkje gjere som dei fleste andre bransjar gjer i dette landet? Målingar viser faktisk at mange meiner vi ikkje er opne nok. Det er heller ikkje denne gongen, som Christiansen hevda skjedde 2011, at det er nokon som har bestilt tv-reklame for å betre på omdøme.
Ja, vi har hatt målingar på omdømme som langt ifrå har vore gode. I det vi gjer det vi gjer no, ligger det også ei erkjenning om ein måtte ta grep. Vi trur den beste måten til det er å ta ansvar og eigarskap til utfordringane vi står i. Så må vi og vise fram løysningane.
Styret i Sjømat Norge har vore tindrande klare. Folk flest må bli betre kjent med norsk havbruksnæring. Det ansvaret ligger på oss. Det skal ikkje berre vere einvegs. Tv-reklame er eit verkemiddel, men det handlar og mykje meir. Nett slik det var i frå 2011 og utover. Difor arrangerer vi no debattmøte. Der folk flest bur. Alta, Tromsø, Bodø, Trondheim står for tur, og fleire vil det bli. Vi har allereie arrangert i Bergen og Oslo. Vi inviterer inn kritikarane, vi inviterer inn folk flest. Vi held og møter med organisasjonar, politikarar, med dei som vil vite. Vi snakkar med folk, vi viser kva vi har utfordingar med, vi viser kva vi har blitt betre på og vi viser korleis vi ønskjer å løyse problem. Open og ærleg. 24/7.
Så eit viktig ekstra grep som vi ikkje hadde tatt særleg i bruk i 2011: Visningssentera. Sjølv om nokre var allereie i gong frå 2006, så har vi i dag langt fleire og vi har dei på stader der vi aldri har vore før. 33 sentre er verkeleg eit flott verkemiddel. Denne gjengen gjer ein fantastisk god jobb. Det fekk vi og dokumentert denne veka. Ein uavhengig forskingsrapport seier faktisk tydeleg og klart: sentra er gode, ein når ut. I fjor nådde vi ut til meir ein halv million besøkande. Visningsvertane snakkar til folk, kvar dag. Skuleklasser, pensjonistar, dei arrangerer studentkveld og har i tillegg ein del turistar innom.
Eg var nyleg på Sørlandet og tok nærmare i syn, det siste visningssentera som er opna. Sørlandet visingsenter har førebels opna i Arendal og Korshavn, men skal og ha visning i Kristiansand og Kvinesdal. Det er eit heilt nytt området, vi stort sett har aldri har formidla havbruk før. Eg trur verkeleg PR-veteranen frå 1951 som Christiansen viser til hadde gjeve tommel opp for heilheita i alt det vi no driv på med. Vi møter folk. Vi snakkar til dei.
For sjølv om vi har utretta mykje, er det mykje som sjølvsagt skal bli betre.
